Ερώτηση Τεχνικές για Χταπόδια

11/06/2015 08:52 #81 από Μιχάλης
Απαντήθηκε από Μιχάλης στο θέμα Τεχνικές για Χταπόδια
Επειδή για να μάθει κανείς τους τρόπους με τους οποίους ψαρεύουμε τα χταπόδια θα χρειαστεί να διαβάσει ολόκληρη αυτή την ενότητα, αποφάσισα να παραθέσω εδώ το σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο μου «Η Τέχνη της Συρτής» όπου πιστεύω ότι θα βρει κανείς συγκεντρωμένες και τα τακτοποιημένες όλες τις σχετικές πληροφορίες.
Αν βέβαια κάποιος γνωρίζει κάτι επί πλέον, (ποτέ μου δεν ισχυρίστηκα ότι γνωρίζω τα πάντα) ας συμπληρώσει το κείμενο ώστε να καλύψουμε πλήρως το θέμα.

Η κολπάδα ή πραγκαρόλα

Αν και πρόσφατα το χταπόδι αναδείχθηκε ως ένα από τα πιο έξυπνα πλάσματα της θάλασσας, αφού το παρακολουθήσαμε να έχει μέχρι και μαντικές ικανότητες, μέσω των οποίων κατάφερνε να προβλέπει ακόμη και μελλοντικά αποτελέσματα ποδοσφαιρικών αγώνων(!), στο ψάρεμά του φέρεται ως εντελώς ... χαζό, ίσως από τα πιο χαζά πλάσματα της θάλασσας.
Η κολπάδα ή πραγκαρόλα, με την οποία ψαρεύεται αποκλειστικά και μόνο αυτό το κεφαλόποδο, είναι ένα ψάρεμα τόσο απλό (απλοϊκό θα έλεγα καλύτερα) που δεν χρειάζεται μεγάλος κόπος για να στο ... διδάξω, αφού αυτό μπορεί να γίνει άνετα ακόμη και μέσω ενός μικρού σημειώματος.
Η κολπάδα αποτελείται από ένα νήμα (έστω και απλό σπάγκο οποιασδήποτε ποιότητας) 40 - 50 μέτρων, (ανάλογα και με το βάθος στο οποίο πρόκειται να ψαρέψεις), στην άκρη του οποίου κατασκευάζουμε και προσαρτούμε μια αρματωσιά από μεσηνέζα Νο 50-60 mm ή νήμα λευκό όπως αυτή που φαίνεται στην εικόνα που παραθέτω πιο κάτω. Στις θηλιές που φαίνονται στην εικόνα «περνάμε» ψάρια, κατά προτίμηση άσπρα, (σπάρους, σαυρίδια, γόπες, κεφάλους κ.λ.π.), βάζοντας τη θηλιά μέσα στο στόμα και περνώντας την από την ουρά ώστε να διπλώσει στο κεφάλι του ψαριού, και για βαρίδι κρεμάμε στην θηλιά της αρχής ένα κομμάτι αλυσίδας βάρους μέχρι μισού κιλού. Αυτήν την πετονιά την σέρνουμε στον βυθό της θάλασσας με πολύ μικρή ταχύτητα, περίπου 0,5 μιλίου.
Αυτό το πετυχαίνουμε με διάφορους τρόπους, ανάλογα και με το είδος του σκάφους που διαθέτουμε. Όσοι έχουν βάρκες που διαθέτουν κουπιά, το κάνουν λάμνοντας που και που με αυτά, σαν να κάνουν έναν αργό ρομαντικό περίπατο στη θάλασσα. Όταν φυσάει κάποιο ελαφρό αεράκι είναι οι ιδανικές συνθήκες, γιατί δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα, αφού η βάρκα ταξιδεύει έτσι ακριβώς όπως χρειάζεται από μόνη της. Εσύ απλά κουνάς λίγο το χέρι σου μπρος πίσω για να κουνιούνται και τα ψάρια που αποτελούν το δόλωμα και να γυαλίζουν, προκαλώντας έτσι ακόμη και το απομακρυσμένο χταπόδι για να τα δει και να τους επιτεθεί.
Αυτό συμβαίνει συχνότερα τους κρύους μήνες του χειμώνα και αραιότερα όσο ο καιρός ζεσταίνει.
Τότε, από τα μέσα του φθινοπώρου μέχρι τις αρχές της άνοιξης, τα χταπόδια σαλτάρουν όλο και περισσότερο όσο ο καιρός κρυώνει και αρπάζουν την κολπάδα, σφίγγοντας στην «αγκαλιά» τους το δόλωμα μη τυχόν και ... το χάσουν. Εσύ το καταλαβαίνεις αμέσως αυτό από τη διαφορά του βάρους της κολπάδας, οπότε αφού την αφήσεις για λίγο ώστε να την πιάσει για τα καλά το θύμα, αρχίζεις να την σηκώνεις αργά - αργά και σταθερά, φέρνοντας το χταπόδι κοντά στη βάρκα.
Λίγο πριν ξενερίσει (αυτό δεν πρέπει να γίνει, γιατί τότε το χταπόδι μπορεί να «αμολήσει» την κολπάδα) το συλλαμβάνεις με την απόχη σου. Αν παρ’ ελπίδα συμβεί κάποιο ... ατύχημα και την κρίσιμη στιγμή το χταπόδι αποφασίσει για κάποιο λόγο να αφήσει την κολπάδα, μην ανησυχήσεις καθόλου. Αν την ξαναρίξεις στο νερό, αυτό σύντομα θα επαναλάβει το ίδιο σκηνικό, προσπαθώντας ντε και καλά να ... αυτοκτονήσει.
Η μόνη περίπτωση που το χταπόδι δεν θα επανέλθει, είναι εάν φεύγοντας καταφέρει να αποσπάσει κάποιο από τα δολώματα της κολπάδας. Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να δένουμε τα δολώματα όσο μπορούμε πιο καλά για να μην μπορεί να τα αποσπάσει. Σε αυτή την περίπτωση θα κάτσει στο θαλάμι του μέχρι να το καταβροχθίσει, πράγμα για το οποίο θα χρειαστεί πολύς χρόνος.
Αυτό το χταπόδι θα μπορέσεις να το πιάσεις 1-2 μέρες μετά, αν βέβαια καταφέρεις να το ξανασυναντήσεις.
Το μόνο κακό αυτού του ψαρέματος είναι ο κακός χαμός που γίνεται στη βάρκα, όταν αυτός ο άριστος ουζομεζές ανεβεί επάνω της, ο οποίος είναι τόσο χειρότερος όσο μεγαλύτερο είναι το ... θύμα. Το χταπόδι δεν ... μαζεύεται με τίποτα. Προσπαθεί να σκαρφαλώσει παντού, ακόμη και πάνω σου, αμολάει μελάνια και σάλια λερώνοντας τα πάντα κι αν είναι αρκετά μεγάλο μπορεί και να σε τυλίξει και να σου αφήσει μερικά μελανά σημάδια στο δέρμα σου, σαν κι αυτά που αφήνουν τα ... ρουφηχτά φιλιά! Μην ανησυχείς όμως μήπως ... ζηλέψει ο σύντροφός σου, που ενδεχομένως σε περιμένει στο σπίτι, γιατί αυτά θα εξαφανιστούν λίγο αργότερα.
Ένας καλός τρόπος για να το ... συνετίσεις, είναι να του καρφώσεις μια μαχαιριά ανάμεσα στα μάτια και να το βάλεις για λίγο μέσα σε κάποιο δοχείο που να διαθέτει σκέπασμα. Καλό γι’ αυτή τη δουλειά είναι και το ψυγείο με τις παγοκύστες. Λίγο μετά θα έχει ησυχάσει, γιατί θα έχει μετακομίσει οριστικά στον παράδεισο των χταποδιών και ... αιωνία του η μνήμη, αν και ο πατέρας μου έλεγε ότι το χταπόδι πεθαίνει μόνο άμα του ρίξεις ... κρασί, δηλαδή αν το μαγειρέψεις κρασάτο και το συνοδεύσεις με μπόλικο κρασί στο τραπέζι.
Συμπληρώνοντας αυτό το γρήγορο μάθημα, να σου σημειώσω και μερικά ακόμη ενδιαφέροντα.
– Μπορεί να ακούσεις ότι ο λόγος που χρησιμοποιούμε αλυσίδα αντί για κάποιου είδους βαρίδι, είναι ότι η αλυσίδα κροταλίζει κάνοντας κάποιου είδους ήχο που προσελκύει το χταπόδι. Τίποτε τέτοιο δεν συμβαίνει. Απλά η αλυσίδα προτιμάται σαν βαρίδι γιατί είναι πολύ ευέλικτη και δεν κολλάει εύκολα πουθενά, αυτός είναι ο λόγος. Αν δεν έχεις αλυσίδα και βάλεις κάτι άλλο ανάλογο, το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς το ίδιο.
– Αντί για ψάρια μπορείς να βάλεις για δόλωμα κομμάτια (λωρίδες) από χοιρινό λίπος, πόδια από κοτόπουλα και ότι άλλο άσπρο σου κατέβει. Κατά πάσα πιθανότητα το χταπόδι δεν θα πει όχι σε κανένα από αυτά τα δολώματα. Και εγώ και πολλοί άλλοι έχουμε πιάσει χταπόδια με ότι άσπρο μπορείς να φανταστείς, ακόμη και με μια άσπρη πέτρα. Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει λόγος να ξοδευτείς διαθέτοντας χρήματα για να αγοράσεις κάποια έτοιμη κολπάδα που να παριστάνει καβούρι ή οτιδήποτε άλλο. Απλά θα πετάξεις τα λεφτά σου.
– Μην επιχειρήσεις να βάλεις αγκίστρια ή σαλαγγιές σε οποιοδήποτε σημείο της κολπάδας γιατί αφ’ ενός δεν χρειάζονται καθόλου, αφ’ ετέρου, έτσι όπως αυτή σέρνεται στο βυθό, το πιθανότερο είναι να σου κολλήσει κάπου και να κινδυνέψεις να τη χάσεις. Είτε με αγκίστρια, είτε χωρίς, το χταπόδι θα έρθει με τον ίδιο τρόπο στην απόχη σου, αν πεινάει και καταφέρεις να το συναντήσεις.
– Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες που τα χταπόδια είναι χορτάτα και «αμολάνε» πιο συχνά την κολπάδα, μπορείς να προσθέσεις στο πρώτο προς τα επάνω παράμαλλο κάποιο, από τα ειδικά ψεύτικα ψαράκια που κυκλοφορούν, τα οποία παρά το ότι διαθέτουν αγκίστρια είναι φτιαγμένα από ελαφρύ υλικό (συνήθως κάποιο είδος φελιζόλ) για να μην «πατώνουν» και κολλάνε την κολπάδα στο βυθό.
– Η κολπάδα ψαρεύεται πιο εύκολα σε σχετικά ρηχά νερά, μέχρι 10-15 μέτρα, χωρίς όμως να αποκλείονται και τα βαθύτερα. Σε κάθε περιοχή τα χταπόδια, αν και βρίσκονται σχεδόν παντού, σε συγκεκριμένους τόπους είναι πυκνότερα. Τους τόπους αυτούς μπορείς εύκολα να τους βρεις παρακολουθώντας τους ντόπιους χταποδάδες, που ειδικά το χειμώνα, οπότε είναι η φούρια των χταποδιών, υπάρχουν παντού όπου συχνάζουν τα χταπόδια. Ίσως γιατί το κεφαλόποδο αυτό είναι ο καλύτερος μεζές για το ούζο. Πολλοί από αυτούς βγάζουν και εύκολο μεροκάματο με αυτή τη δουλειά.
Στην παρακάτω εικόνα φαίνεται η κατασκευή μιας κολπάδας.


Συνημμένα:
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": miltosz, basilis tsakiroglou, teo

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

12/06/2015 09:42 - 12/06/2015 09:44 #82 από Μιχάλης
Απαντήθηκε από Μιχάλης στο θέμα Τεχνικές για Χταπόδια
Στο κεφάλαιο για το ψάρεμα του χταποδιού, εκτός από τις τεχνικές που εκτελούνται με τη χρήση φωτός (πυροφάνι) ή την ημέρα στις παραλίες, όπου ρίχνοντας λάδι στη θάλασσα για να αποκτήσει διαύγεια, προσπαθούμε να διακρίνουμε τα χταπόδια και να τα καμακώσουμε ή τα ψαρέματα με ψαροντούφεκο, ίσως θα πρέπει να πούμε και κάτι για τις τεχνικές που χρησιμοποιούμε, όταν δεν διαθέτουμε βάρκα και θέλουμε να ψαρέψουμε χταπόδια με τη χρήση κάποιου είδους πετονιάς.
Μια τέτοια τεχνική εξασκούσε για πολλά χρόνια ένας ηλικιωμένος άνθρωπος στην πατρίδα μου, την εποχή που εγώ ήμουνα πιτσιρικάς. Ποτέ δεν έμαθα το όνομα αυτού του ανθρώπου, γιατί όλοι τον λέγαμε με το παρατσούκλι του, που ήταν «Καραβίδας».
Τα υλικά που χρειάζονται για την τεχνική αυτή είναι ελάχιστα, τα εξής:
- Ένα κομμάτι ξύλου περίπου σαν το στυλιάρι της τσάπας αλλά κοντύτερο, δηλαδή χοντρό και στρογγυλό ξύλο μήκους 50-60 εκατοστών περίπου.
- Ένας χοντρός σπάγγος μήκους 10 το πολύ μέτρων.
- Μια χταποδιέρα, δηλαδή η γνωστή σαλαγγιά με τα 4 αγκίστρια και το ενσωματωμένο μολύβι στον κορμό της.
Το ψάρεμα γίνεται στα λιμάνια που διαθέτουν «ντόκους» δηλαδή κάποιο είδος κάθετου τοίχου που βυθίζεται στη θάλασσα, όπου συνήθως αράζουν μεγάλα σκάφη. Αυτά τα λιμάνια συνήθως έχουν βάθη μέχρι 10 το πολύ μέτρα. Ένα τέτοιο λιμάνι είναι και το λιμάνι του Ναυπλίου, της πατρίδας μου, από όπου και έμαθα αυτό το ψάρεμα.
Ο «Καραβίδας» έβαζε για δόλωμα στη σαλαγγιά του τα εντόσθια από τα χταπόδια που έπιανε, δηλαδή αυτά που έβγαζε από την κουκούλα τους όταν τα καθάριζε, που ήταν το σακούλι με το μελάνι και κάποια έντερα.
Το ψάρεμα γινόταν καθόλη τη διάρκεια της ημέρας ως εξής:
Ξεκίναγε από ένα σημείο στεκόμενος όρθιος και τείνοντας το ξύλο προς τη θάλασσα έτσι ώστε η σαλαγγιά με το δόλωμα να απέχει 20-30 εκατοστά από τον τοίχο του ντόκου. Στη άκρη του ξύλου ήταν τυλιγμένος ο σπάγγος με τη σαλαγγιά δεμένη στην άκρη του. Ο «Καραβίδας» κούναγε αργά - αργά το χέρι του πάνω - κάτω ενώ ταυτόχρονα ξέστριβε το σπάγγο ώστε να μακραίνει και να βυθίζεται όλο και περισσότερο μέχρι να φτάσει στον πάτο. Όταν γινόταν αυτό προχωρούσε δυο - τρία βήματα πιο πέρα και συνεχίζοντας να κουνάει το χέρι του πάνω - κάτω τύλιγε το σπάγγο ξανά στο ξύλο ώστε η σαλαγγιά του να ανέβει προς την επιφάνεια. Όταν έφτανε εκεί, πήγαινε άλλα δυο - τρία βήματα πιο πέρα και ξανάρχιζε την ίδια κίνηση από την αρχή. Έτσι, περπατώντας αργά - αργά, έψαχνε όλο το λιμάνι απ’ τη μια άκρη ως την άλλη και από την επιφάνεια μέχρι το βυθό. Τα χταπόδια είχαν τα θολάμια τους σε τρύπες του «τοίχου» και βλέποντας τη σαλαγγιά μς το δόλωμα πετάγονταν έξω και ο «Καραβίδας» τα μετέτρεπε λίγο αργότερα σε ... ουζομεζέ.
Για πολλά χρόνια ο φτωχός αυτός άνθρωπος έβγαζε κάποιο ταπεινό μεροκάματο με αυτό το ψάρεμα, αφού το βαλάντιό του τού επέτρεπε να έχει μόνο ένα παλιό ποδήλατο στην κατοχή του, πάνω στο οποίο τον βλέπαμε να κυκλοφορεί όταν δεν ψάρευε χταπόδια στο λιμάνι.
Κάμποσα χταπόδια έπιασα κι εγώ τότε με τον ίδιο τρόπο, γιατί πάντα ήμουνα από τους πολύ φανατικούς ψαράδες. Δυο φορές όμως από αυτές που ψάρεψα έτσι ... έπεσα μέσα στο νερό, γιατί όπως ήμουνα αφοσιωμένος να παρατηρώ τη θάλασσα δεν πρόσεξα ότι σε κάποιο σημείο το τσιμέντο του ντόκου ήταν σπασμένο, οπότε σκόνταψα και έπεσα μέσα. Φαντάζομαι ότι ο «Καραβίδας» ποτέ δεν θα έπαθε κάτι τέτοιο γιατί ήξερε τον ντόκο σαν την παλάμη του.
Μια συμμαθήτριά μου, που ήταν το μοναδικό κορίτσι στην ηλικία μου που είχε ... ψώνιο με το ψάρεμα, είχε βγάλει με τον τρόπο αυτόν ένα χταπόδι 7,5 οκάδες.
Ο δε «Καραβίδας» μια φορά έπιασε μια σφυρίδα (από τύχη φυσικά) που ήταν κοντά στα 10 κιλά και την περιέφερε σε όλη την πόλη πάνω στη σχάρα του ποδηλάτου του για να την πουλήσει στη λοταρία.
Τα χρόνια εκείνα βέβαια το λιμάνι του Ναυπλίου ήταν τίγκα στα ψάρια και αυτοί που ψάρευαν στους μώλους έπιαναν τσιπούρες, λαβράκια ακόμη και ροφούς εκεί που σήμερα είναι ο φάρος που πάνε ... ραντεβού τα νέα ζευγαράκια.
Περασμένα μεγαλεία ...
Σήμερα αν πιάσεις έναν κέφαλο και προσπαθήσεις να τον φας, μπορεί να πάθεις και δηλητηρίαση ...
Το ψάρεμα στο λιμάνι με βάρκα απαγορευόταν πάντοτε αυστηρά, τα τελευταία δε χρόνια όταν βρίσκομαι εκεί, βλέπω κάμποσους καλαμάδες να ψαρεύουν στην άκρη του λιμανιού με συρτή από τη στεριά και απ’ ότι έχω δει χαζεύοντας, πιάνουν κοκκάλια και σαβρίδια.
Με το παρακάτω σκίτσο που προσπάθησα να ... φιλοτεχνήσω με τη βοήθεια των γνώσεών μου από τη γραφιστική, ελπίζω να βοηθήσω τους ενδιαφερόμενους να καταλάβουν καλύτερα όσα περιγράφω πιο πάνω.

Το συνημμένο αρχείο h263c2b6.jpg δε βρέθηκε

Συνημμένα:
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Γιάννης

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

12/06/2015 12:26 #83 από Κάλυμνος
Απαντήθηκε από Κάλυμνος στο θέμα Τεχνικές για Χταπόδια

Μιχάλης έγραψε: Στο κεφάλαιο για το ψάρεμα του χταποδιού, εκτός από τις τεχνικές που εκτελούνται με τη χρήση φωτός (πυροφάνι) ή την ημέρα στις παραλίες, όπου ρίχνοντας λάδι στη θάλασσα για να αποκτήσει διαύγεια, προσπαθούμε να διακρίνουμε τα χταπόδια και να τα καμακώσουμε...
Γεια σου Μιχάλη τι μου θύμησες τώρα αυτό κάναμε και εμείς όταν πιτσιρικάδες λέμε τώρα για την του 70 και είχαμε το λουξ αυτό με πετρέλαιο αν θυμάμαι καλά, που τρόμπαρες και με λάμπα αμιάντου σαν αυτό

Το συνημμένο αρχείο 111716_374639_s.jpg δε βρέθηκε



περπατούσαμε τις παραλίες με ένα καμάκι, ο ένας φώτιζε και έριχνε λάδι με το λαδά της βάρκας προκειμένου να κάνει τη γυαλάδα και να βλέπουμε καλύτερα με το λουξ ο άλλος καμάκωνε.
Πιάναμε κυρίως χταπόδια δεν υπήρχε περίπτωση μα μην βγάλουμε 4-5 την φορά.
Να σαι καλά Μιχάλη μου θύμησες ωραία χρόνια ξένοιαστα!

Συνημμένα:
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Μιχάλης

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

12/06/2015 12:57 - 12/06/2015 12:58 #84 από Μιχάλης
Απαντήθηκε από Μιχάλης στο θέμα Τεχνικές για Χταπόδια

Κάλυμνος έγραψε:

Μιχάλης έγραψε: Στο κεφάλαιο για το ψάρεμα του χταποδιού, εκτός από τις τεχνικές που εκτελούνται με τη χρήση φωτός (πυροφάνι) ή την ημέρα στις παραλίες, όπου ρίχνοντας λάδι στη θάλασσα για να αποκτήσει διαύγεια, προσπαθούμε να διακρίνουμε τα χταπόδια και να τα καμακώσουμε...
Γεια σου Μιχάλη τι μου θύμησες τώρα αυτό κάναμε και εμείς όταν πιτσιρικάδες λέμε τώρα για την του 70 και είχαμε το λουξ αυτό με πετρέλαιο αν θυμάμαι καλά, που τρόμπαρες και με λάμπα αμιάντου σαν αυτό

Το συνημμένο αρχείο 111716_374639_s.jpg δε βρέθηκε



περπατούσαμε τις παραλίες με ένα καμάκι, ο ένας φώτιζε και έριχνε λάδι με το λαδά της βάρκας προκειμένου να κάνει τη γυαλάδα και να βλέπουμε καλύτερα με το λουξ ο άλλος καμάκωνε.
Πιάναμε κυρίως χταπόδια δεν υπήρχε περίπτωση μα μην βγάλουμε 4-5 την φορά.
Να σαι καλά Μιχάλη μου θύμησες ωραία χρόνια ξένοιαστα!


Βλέπω ότι εσείς μάλλον είχατε πολλές πολυτέλειες Καλύμνιε.
Το ίδιο κάναμε κι εμείς όταν είμασταν παιδιά αλλά πού να βρεις λάμπα λουξ την 10ετία του 60. Πηγαίναμε λοιπόν στα συνεργεία των φορτηγών και βουτάγαμε άχρηστα πανιά και στουπιά στο βαρέλι που έβαζαν τα παλιά λάδια από τις αλλαγές των αυτοκινήτων. Αυτό το μάτσο με τα στουπιά το δέναμε πάνω σε ένα μακρύ σίδερο και γινόταν κάτι σαν πυρσός. Όταν το άναβες η φωτιά ήταν αρκετή αλλά και ο καπνός και η βρώμα ομοίως. Αλλά πού να καταλάβουμε εμείς από τέτοια εκείνη την εποχή. Αυτό το λέγαμε «μαλαστούπα» και ήταν το πυροφάνι της ... «γυφτιάς» (δηλαδή της φτώχειας!). Παίρναμε μαζί μας και έναν κουβά γεμάτο με το «υγρόν πυρ» και κάθε τόσο βουτάγαμε μέσα τη «μαλαστούπα» για ανεφοδιασμό.
Όταν γυρίζαμε στο σπίτι καταμουτζουρωμένοι τρώγαμε και το σχετικό ... «μπερντάχι» βέβαια, αλλά άμα είχαμε πιάσει χταπόδια εμείς αντί να κλαίμε το διασκεδάζαμε κιόλας. Κι όσο μας βλέπανε να γελάμε, όλο και πύκνωναν οι φάπες. Άμα ήταν καλοκαίρι και δεν είχαμε σχολείο την άλλη μέρα το βράδυ ξανά μανά το ίδιο βιολί. Πιάναμε και άπειρες μικρές γλώσσες που όταν τις τηγάνιζες γινόντουσαν σαν τα σημερινά ... τσιπς.,
Απίστευτα πράγματα ...
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Γιάννης , Κάλυμνος

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

12/06/2015 16:23 #85 από kostas
Απαντήθηκε από kostas στο θέμα Τεχνικές για Χταπόδια
πολυ ωραιες τεχνικες ευχαριστουμε για τις γνωσεις που προσφερεται,ο αδερφος μου κανει την τεχνικη με τα ψαροδολια και το καβουρακι,το μυστικο εινα οτι ριχνει επανω μελανι απο λολο,με πολυ καλα αποτελεσματα και μεγαλα χταποδια.

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

12/06/2015 17:04 #86 από Κάλυμνος
Απαντήθηκε από Κάλυμνος στο θέμα Τεχνικές για Χταπόδια
Βλέπω ότι εσείς μάλλον είχατε πολλές πολυτέλειες Καλύμνιε.
Φίλε Μιχάλη έχεις δίκιο για την πολυτέλεια αλλά μια δεκαετία αργότερα είναι σημαντικός χρόνος όσο αφορά την εξέλιξη λούξ είχαμε αλλά ρεύμα και νερό δεν υπήρχε πάντως στην τοποθεσία -συνοικισμό ας πούμε με 10 σπίτια 5-6 χιλιομ. απο την πόλη και χωματο -καρόδρομος τότε εκεί έκαναν εξοχή τα καλοκαίρια 10 οικογένειες,ατέλειωτα ψαρέματα, τον χειμώνα δεν έμενε κανείς ψυχή.
Σήμερα είναι έτσιhttp://www.kalymnos-guide.gr/node/20?language=el πολυτελή σπίτια, βίλες ταβέρνες, ψησταριές και μπαρ και φυσικά έχει χαλάσει η φυσική ομορφιά που είχε.
Καλό απόγευμα.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Μιχάλης

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

12/06/2015 17:18 #87 από Κάλυμνος
Απαντήθηκε από Κάλυμνος στο θέμα Τεχνικές για Χταπόδια
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Μιχάλης

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

12/06/2015 17:30 #88 από Μιχάλης
Απαντήθηκε από Μιχάλης στο θέμα Τεχνικές για Χταπόδια

Κάλυμνος έγραψε: Βλέπω ότι εσείς μάλλον είχατε πολλές πολυτέλειες Καλύμνιε.
Φίλε Μιχάλη έχεις δίκιο για την πολυτέλεια αλλά μια δεκαετία αργότερα είναι σημαντικός χρόνος όσο αφορά την εξέλιξη λούξ είχαμε αλλά ρεύμα και νερό δεν υπήρχε πάντως στην τοποθεσία -συνοικισμό ας πούμε με 10 σπίτια 5-6 χιλιομ. απο την πόλη και χωματο -καρόδρομος τότε εκεί έκαναν εξοχή τα καλοκαίρια 10 οικογένειες,ατέλειωτα ψαρέματα, τον χειμώνα δεν έμενε κανείς ψυχή.
Σήμερα είναι έτσιhttp://www.kalymnos-guide.gr/node/20?language=el πολυτελή σπίτια, βίλες ταβέρνες, ψησταριές και μπαρ και φυσικά έχει χαλάσει η φυσική ομορφιά που είχε.
Καλό απόγευμα.


Για το Ναύπλιο δεν νομίζω να χρειάζεσαι φωτό για να δεις πώς είναι σήμερα! (Χαχαχα!).
Εκεί που ήταν τα χταπόδια τώρα είναι γεμάτο μπαρ και φασαρία. Ούτε με ποδήλατο δεν παρκάρεις!
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Κάλυμνος

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

13/06/2015 09:56 - 13/06/2015 09:57 #89 από Μιχάλης
Απαντήθηκε από Μιχάλης στο θέμα Τεχνικές για Χταπόδια

kostas έγραψε: πολυ ωραιες τεχνικες ευχαριστουμε για τις γνωσεις που προσφερεται,ο αδερφος μου κανει την τεχνικη με τα ψαροδολια και το καβουρακι,το μυστικο εινα οτι ριχνει επανω μελανι απο λολο,με πολυ καλα αποτελεσματα και μεγαλα χταποδια.


Τι είναι αυτό το «μελάνι από λολο» ρε Κώστα; Πρώτη φορά το ακούω. Για εξήγησέ το μας καλύτερα. Ούτε και την τεχνική με τα ψαροδόλια και το καβουράκι την ξέρω. Για πες λίγο περισσότερα και γι' αυτήν να μαθαίνουμε.

«Γηράσκω αεί διδασκόμενος» έγραψες κάπου αλλά δεν θυμάμαι που ακριβώς.

Και εμένα μου αρέσει αυτό, γιατί δεν με χαλάει που είμαι ακόμη διδασκόμενος, αλλά που γηράσκω πανάθεμά με και είναι ένα σωρό πράγματα που δεν έχω καταφέρει να μάθω ακόμη.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": ΜΑΝΟΣ

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

13/06/2015 23:49 #90 από loukas
Απαντήθηκε από loukas στο θέμα Τεχνικές για Χταπόδια
Καλησπερα στην παρεα.
Μιχαλη να πω κι εγω τον τροπο που ψαρευω τα χταποδια ο οποιος διαφερει λιγο απο την κολπαδα που αναφερεις και χρησιμοποιηται απο ολους τους παλιους ψαραδες εδω στην περιοχη μου.
Επειδη το ψαρεμα γινεται σε ρηχα νερα (2-8 μετρα)συνηθως χρησιμοποιω σχοινακι κι οχι πετονια,διοτι αφενος αντεχει περισσοτερο σε καποιο σκαλωμα κι αφετερου δεν "κοβει"τα δαχτυλα.Δενω στο τελος αλυσιδα γαλβανιζε.Μισο μετρο περιπου πριν την αλυσιδα δενω σαλαγκια που την φτιαχνω μονος με τεσσερα αγκιστρια μεγαλα ισια καρφωμενα και δεμενα επανω σε ξυλο δεκα περιπου εκατοστων σχηματος κυλινδρου (συνηθως κοβω ενα κομματι απο σκουποξυλο) που το βαφω ασπρο.Εκει επανω δενω με λαστιχα δυο ψαρια συνηθως, για δολωμα (σπαρους,σαφριδια κ.α ).Πανω απο την σαλαγκια και σε αποσταση δεκα με δεκαπεντε εκατοστα μεταξυ τους δενω 5-6 ψευτικα ψαρακια (προτιμω τα ινοξ δοιτι γυαλιζουν περισσοτερο).
Τα χταποδια ερχονται και ορμανε επανω στην σαλαγκια με τα δολωματα.Τραβαω αποτομα και τα καρφωνω κι ετσι δεν μπορουν να φυγουν.Χανω βεβαια και μερικα αλλα ειναι σιγουρα πολυ λιγοτερα απο το να μην ειχα την σαλαγκια.
Ο βυθος ειναι συνθετος,αλλου ομαλος κι αλλου εχει ξερες.
Εγω προτιμω τις ξερες κι ας σκαλωνω περισσοτερες φορες.
Η σαλαγκια μπαινει μισο μετρο περιπου μακρια απο την αλυσιδα για να μην σκαλωνει ευκολα.
Εαν σκαλωσει παω απο την αντιθετη πλευρα και συνηθως ξεσκαλωνει.
Αυτον τον τροπο τον εμαθα απο εναν παλιο ψαρα και πιστευω οτι αποδιδει καλυτερα στην περιοχη μου τουλαχιστον.

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

Συντονιστές: Δημήτρηs ΚουζούπηsΠαπακωστας Δημητρης (tselikas)Γιαννης (STAY_ALIVE)Φώτης Σαρρηγεωργίου
Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.853 δευτερόλεπτα

© 2004 - 2024 All Rights Reserved. | Φιλοξενία & Κατασκευή HostPlus LTD

hostplus 35

No Internet Connection