Ο Γαλιλαίος και άλλα κλοπιμαία…-Συγκλονίζουν ανά τους αιώνες οι υποθέσεις αρπαγής νεκρών

Αν ο Τσάρλι Τσάπλιν ζούσε, θα μπορούσε τη σκηνή να την είχε γυρίσει αυτός: οι δύο άνδρες ακροπατούν από τάφο σε τάφο. Ο Ρομάν, ο Πολωνός, το «μυαλό» του ντουέτου, εντοπίζει το μνήμα. Ο Βούλγαρος Γκάντσο, ο «φουσκωτός», πιάνει το φτυάρι. Με το που βγαίνει το φέρετρο, ο Ρομάν τραβά τη φωτογραφική μηχανή. Αν ο Τσάρλι Τσάπλιν πράγματι γυρνούσε τη σκηνή, το «cut!» θα έπεφτε πάνω στο «κλικ!» με το ενσταντανέ του φερέτρου. Μόνο που o Τσάρλι Τσάπλιν δε θα μπορούσε να γυρίσει τη σκηνή. Βλέπετε, ήταν ο ίδιος μες στο φέρετρο!

Πρόκειται για μία ακόμη αλλόκοτη υπόθεση αρπαγής νεκρού. Οσο παράξενο κι αν ακούγεται, η μακάβρια ιστορία με την αρπαγή της σορού του Τ. Παπαδόπουλου δεν είναι η μοναδική.

Η Μαρία Κάλλας έκανε μεταθανάτιο τουρ στο Παρίσι το 1978, όταν η τεφροδόχος της εκλάπη απ' το κρεματόριο Περ-Λασέζ.

Ο Μπενίτο Μουσολίνι, νεκρός ων, υπέστη την παρέα ενός Ιταλού φασίστα Ντ. Λετσίζι, που έκλεψε το πτώμα του κι άφησε ένα σουρεαλιστικό σημείωμα: «Επιτέλους, Ντούτσε! Είσαι μαζί μας! Εμείς θα σε καλύψουμε με τριαντάφυλλα»!

Και ο Κάρολος ο Α΄ της Αγγλίας, σαν να μην έφθανε που έχασε το κεφάλι του στην γκιλοτίνα, έχασε και το σώμα του, που εκλάπη απ' τον τάφο του στο κάστρο του Γουίνστορ.

Αλλά εκείνοι οι κλέφτες ήταν επαγγελματίες και δεν συνελήφθησαν - όχι σαν τους δύο ερασιτέχνες που έτυχαν στον Τσάρλι Τσάπλιν.

Η Οόνα, η χήρα του Τσάπλιν, όταν άκουσε για τα λύτρα των 400.000 λιρών, το ξεκαθάρισε: «Δεν πληρώνω ούτε δεκάρα! Ο Τσάρλι θα ξεκαρδιζόταν με όλο αυτό!». Παρά ταύτα, έβαλε τον δικηγόρο της να διαπραγματευτεί την τιμή. Σαν να επρόκειτο για μαύρη κωμωδία, το ανεκδιήγητο πολωνοβουλγαρικό ντουέτο άρχισε τις εκπτώσεις: απ' τις 400.000 λίρες, οι δύο άρπαγες φερέτρων έπεσαν στις 250.000. Και κάπου εκεί, έπεσε και η αυλαία της «δημοπρασίας». Διότι το «παζάρι» γινόταν από καρτοτηλέφωνα, προς μεγάλη ευτυχία και του ελβετικού ΟΤΕ, αλλά και της τοπικής αστυνομίας, της οποίας οι άνδρες τελικώς έπιασαν το ντουέτο με το ακουστικό στο χέρι.

Βαλσαμωμένη

Αλλά αν η Οόνα Τσάπλιν επέδειξε σπάνια ψυχραιμία, συνήθως οι εμπνεύσεις των συγγενών κάνουν την υπόθεση ακόμη πιο αλλόκοτη - όπως η έμπνευση του Χουαν Περόν: όταν η Εύα Περόν πέθανε, ο σύζυγός της αποφάσισε να τη βαλσαμώσει, κι έτσι ξεκίνησε μια ιστορία τύπου Φρανκενστάιν Jr - αλλά προς το ομορφότερο... Ενώ ο κ. Περόν ετοίμαζε ένα μαυσωλείο για να παραδώσει τη σύζυγό του στην αθανασία, το καθεστώς στην Αργεντινή ανετράπη και η ταριχευμένη Εύα εκλάπη! Επί μία πλήρη 15ετία, ουδείς γνώριζε πού τριγυρνά το βαλσαμωμένο σαρκίο της, ώσπου, το 1971, η Εύα Περόν εντοπίστηκε σ' έναν τάφο έξω απ' τη Ρώμη. Ο Χουάν πρέπει να χάρηκε πολύ που την ξαναβρήκε: πρώτα την τοποθέτησε σ' ένα ανοιχτό φέρετρο μέσα στην τραπεζαρία του σπιτιού του(!) και ύστερα απαίτησε απ' την τρίτη του γυναίκα, την Ιζαμπέλ, κάθε πρωί να χτενίζει τα μακριά μαλλιά της βαλσαμωμένης του Εύας...

Στο ίδιο μήκος σουρεαλισμού κινούνται και οι μεταθανάτιες περιπέτειες του Γαλιλαίου. Στην τελετή του ενταφιασμού του, κάποιος πρόλαβε να υφαρπάξει το ένα του δόντι και τα δύο του δάκτυλα! Τα οποία προσφάτως βγήκαν στο σφυρί κι έτσι τώρα ένας συλλέκτης στην Ιταλία έχει τη χαρά(;) να χαϊδεύει το χέρι του Γαλιλαίου - ή ό,τι έμεινε απ' αυτό...

Όπως ακριβώς ένας βιβλιοπώλης στο Χιούστον των ΗΠΑ μπορεί να χτενίζει μια τούφα απ' τα μαλλιά του Τσε Γκεβάρα, την οποία «χτύπησε» σε δημοπρασία για 119.000 ευρώ...

Βλέπετε, όταν πρόκειται για συλλέκτες οστών, όλα είναι πιθανά.

Όπως έγραψε κι ο Τζοβάνι Ταρτζόνι Τοτσέτι, ένας ιστορικός που έζησε την ταφή του Γαλιλαίου, «ήταν τόσο δύσκολο να' αντισταθώ στον πειρασμό να πάρω το κρανίο που φιλοξένησε μια τέτοια μεγαλοφυΐα...».

Η κατάσκοπος

Ο ίδιος ακριβώς πειρασμός στοίχισε στη Μάτα Χάρι το κεφάλι της. Η διαβόητη κατάσκοπος υπέστη τα πάνδεινα μετά θάνατον. Αφού την εκτέλεσαν τον Οκτώβριο του 1917, οι γαλλικές αρχές αποφάσισαν πως πρέπει να αποκοπεί το κεφάλι της και να σταλεί στο Μουσείο Ανατομίας του Παρισιού. Εκεί την πρωτοσυνάντησε ο νεαρός φοιτητής Πολ ντε Σεν Μορ. «Υπήρχε ένα κεφάλι με κόκκινα μαλλιά», λέει, «κι όλοι ξέραμε πως είναι της Μάτα Χάρι». Μόνο που μέχρι να τελειώσει τις σπουδές του ο Σεν Μορ και να επιστρέψει ως καθηγητής, η κεφαλή είχε εξαφανιστεί! Οταν εκείνος το αντελήφθη ήταν αργά. Η Μάτα Χάρι, τιμώντας τον κατασκοπικό της μύθο, είχε αποδράσει απ' το μουσείο. Όσο για τον συνεργό της... Προφανώς, σε ένα διαμέρισμα του Παρισιού, κάποιος Γάλλος περνάει τις ώρες του κοιτάζοντας περιπαθώς την ασώματο κεφαλή της Μάτα Χάρι, ενώ εκείνη τού ανταποδίδει βλέμμα πένθιμο...


ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

No Internet Connection