Ανοιχτο γραμμα προς τον αγνωστο μυστικιστη
Κυριε ταδε,
μαθαινω πως εχεις διαπρεψει στο ψαρεμα στον τοπο σου
και δουλευεις αριστα τον μυστικισμο.
Υπαρχει η μυστικοτητα για σημεια ψαρεματος.
Υπαρχει η μυστικοτητα για εργαλεια και αρματωσιες.
Υπαρχει η μυστικοτητα για δολωματα.
Υπαρχει η μυστικοτητα για ωρες και καιρους.
Υπαρχει η μυστικοτητα για.......
Εχεις αριστευει σε ολες τις μυστικοτητες!
Ολα αυτα ειναι ανθρωπινα κουσουρια και τα συναντας
εδω κι εκει. Για να διαβαζεις οτι γραφω τωρα παει να πει οτι
εισαι μελος εδω. Αν ηλθες να μεταδοσεις τον καρκινο της
μυστικοτητας σου κακως εκανες εδω το πνευμα ειναι αλλο,
συναδελφικο,σου λεει κατι η λεξη η την εχεις απωθησει εκει
που δεν πιανει μελανι? Δεν εισαι ενας,ομαδα ειστε εταιροκλητα
στοιχεια που το ενα θελει το κακο τους αλλου.
Αλλα η μποχα σας ειναι κοινη, ολοι οσοι δεν νοιαζονται γαι τον συναδελφο
εχουν την ιδια αποφορα.
Πισω απο την μυστικοτητα καθε ειδους κρυβεται η αρπακτικοτητα
και η ανησυχια μην σου αρπαξουν το
φαι απο το στομα.
Φαι ειναι η επιτυχια η φημη και ενα σωρο αλλες ματαιοτητες.
Οσο πιο αποτυχημενος στην ζωη σου εισαι τοσο και πιο μυστικοπαθης
γινεσαι,τοσο εφευρισκεις τεχνασματα και δικαιολογιες για να μην
πεις,να μην δειξεις,να μην βοηθησεις, να χαρεις μονο εσυ....
Σε καιει η ιδεα: Εγω ναι αυτος οχι....
Κι οσο πιο τοπικα καλος εσαι τοσο συνηθως πιο ευρυτερα κακος εισαι.
Εμαθες να διαβαζεις τα μερη σου αλλα τι τα θες?...στην 1η δημοτικου
εμεινες και βημα δεν μπορεις να κανεις πιο περα.
Γιατι το κινητρο σου ηταν ελεεινο, ποτε δεν αγαπησες την θαλασσα
ποτε δεν σου μιλησε,τιποτα δεν καταλαβες.Ας λες πως με τον μυστικισμο
προσπαθεις να την προστατεψεις ψεματα λες ειναι αδυνατον να
προστατεψεις κατι που ποτε δεν καταλαβες. Πρωτα θα ειχες μαθει να
αγαπας τους συνανθρωπους σου και μετα θα μαθαινες να αγαπας και
την μπλε με τα ζωντανα της. Ματαιοδοξε τυπε!
Εσυ δεν πας για ψαρεμα εσυ πας στο σουπερ μαρκετ!
Καταναλωτικο σκουληκι καταντησες.
Αρπακτικο εισαι,που η τρελλα σου σε κανει να αλλαζεις συνεχεια
εργαλεια οσπου πια χανεις το μπουσουλα και καταρεεις. Εισαι σαν
την αρκουδα που της αλλαζουν νυχια και δοντια καθε τοσο οσπου
στο τελος πεθαινει απο πεινα αδυνατοντας να αναπτυξει εμπειρια
κυνηγου. Ενω θα επρεπε εσυ και τα οπλα σου να ειστε ενα πραγμα
εσυ καταφερες με τις συχνες αλλαγες να γινεται δυο πραγματα και
τωρα δεν μπορεις να κυνηγησεις.
Κομπαζεις στον τοπο σου αλλα ωχριας να κανεις ενα βημα πιο περα,
σκιαζεσαι οτι εκει πιο περα αλλοι τοπικιστες θα σε αντιμετωπισουν
με τον ιδιο αχρειο τροπο που εσυ εχεις. Οτι θα σε κοροιδεψουν οπως
κοροιδευεις κι εσυ τους αλλους.
Και βραζεις ετσι στην αθλιοτητα σου.
Ομως υπαρχει ελπιδα να συνελθεις αν αποφασισεις να μην κοιτας
πια σαν αγριμι αριστερα και δεξια τους αλλους ψαραδες μην και σε
ξεπερασουν, αν σταθεις μονος απεναντι στην θαλασσα και ασχοληθεις
μονο με αυτη.
Οταν παψεις πια να κουβαλας το τι κανει ο διπλα σου τοτε θα
εισαι ελευθερος να απολαυσεις τις χαρες της θαλασσας.
Θα κανω μεγαλη χαρα αν αλλαξεις και τοτε εγω θα ελθω πρωτος διπλα
σου να σου προτεινω να ψαρεψουμε μαζι.
Γιατι τοτε θα εισαι σε θεση να χαρεις με την χαρα μου!
Αυτα ειχα να σου γραψω και κοιτα να αλλαξεις γιατι βρωμας απελπιστικα!