Σημερα το πρωι ανοιξα το PC μου και κοιταζοντας την αλληλογραφια μου ειχα αυτο το mail απο μια φιλη μου :
>Το παρακάτω κείμενο είναι γραμμένο από πυροσβέστη που πήρε μέρος στην>προσπάθεια κατάσβεσης των πρόσφατων πυρκαγιών:>>21/8/2007>>
"Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς πλην
>ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Σισμανόγλειο» με>αναπνευστικά προβλήματα.
">>Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την αποστειρωμένη>λογική της δημοσιογραφίας..
>Θα ήθελα να ξεχάσω>τα 3-4 πρόβατα που δεν πρόλαβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα ακούγαμε>να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι που παρέμεινε>σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο κατάλαβε οτι δεν υπάρχει>σωτηρία.. τα αφεντικά του λείπαν διακοπές και κανείς δεν μας ειδοποίησε για>αυτό..
>Θα ήθελα να ξεχάσω>τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν απο τα πεύκα καθώς γινόντουσαν>παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και>ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα..
>Θα ήθελα να ξεχάσω>τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες φλόγες να>μας ζώνουν από παντού
>Θα ήθελα να ξεχάσω>τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας όταν>άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες
>Θα ήθελα να ξεχάσω>όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι>μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε όταν τα>ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη,
>Θα ήθελα να τους ξεχάσω>όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβωντας μάνικες και δεν μπορούσαμε επειδή>είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας
>Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω>όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε και ίσα>που κρατούσαμε την ψυχή μας>
Θα ήθελα να ξεχάσω>αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν>εκτεθειμένους στις φλόγες
>Θα ήθελα να ξεχάσω>τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η φωτιά
>Θα ήθελα να ξεχάσω>αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε τις>όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας δεν θα>ξέρουν οτι υπήρχαν
>>Μα δεν θα ξεχάσω>εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας>δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που μας>περιτριγύρισαν
>Μα δεν θα ξεχάσω>τους συνάδελφους απο Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη για>αυτούς περιοχή>Μα δεν θα ξεχάσω>όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να χτίζουν,>που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και κοροιδεύουν τους>Εθελοντές.>Μα δεν θα ξεχάσω>το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ενα ευχαριστώ, για να>μήν θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα συμφέροντα.
>Μα δεν θα ξεχάσω>οτι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ενα μέτωπο 500 μέτρων, >να>σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να μπορέσω να κοιμηθώ >όταν>θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου.>Μα δεν θα ξεχάσω>την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα αναπνοή, >τους>έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και μου ξαναδώσαν μέλλον, καθώς και >το>νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε απο ανθρωπιά και καλοσύνη. Σας>ευχαριστώ.>>Και δεν θα ξεχάσω>να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ενα μεγάλο συγνώμη για>όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου.>Η απορία μου είναι, οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εαν δεν υπάρχει>πια πράσινο γύρω σας; Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους>πνεύμονες; πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει πάνω και εμείς εδώ κάτω; πώς>περιμένω απο ενα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να>δημιουργήσει ενα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα>πνευμόνια μου...>>Λίγη στάχτη στα μαλλιά... δολοφόνοι...>>>