Θυμάμαι εδώ και κάτι χρόνια, είχαμε κανονίσει με ένα φίλο μου να πάμε ένα απόγευμα,ψάρεμα με τη βάρκα μας, ανοιχτά από τον Βίδο (νησάκι απέναντι από το λιμάνι της Κέρκυρας για όσους γνωρίζουν).Αφού βάλαμε( ; ) στη βάρκα όλα τα απαραίτητα ξεκινήσαμε για το πόστο μας.
Μόλις φτάσαμε στο σημείο που θα ψαρεύαμε, μου λέει:
-Να βάλουμε τη βενζίνη από το μπιτόνι στο ντεπόζιτο, (στο ντεπόζιτο υπήρχε καύσιμο μόνο για να πάμε και μισή διαδρομή στο γυρισμό) τώρα που είναι μέρα ακόμη και βλέπουμε και είναι ήρεμη η θάλασσα.Φέρε το μπιτόνι".
-Πού το έβαλες;
τον ρωτάω.
-Δε το έβαλες στη βάρκα; μου απαντάει.
-Όχι, νόμιζα ότι το είχες βάλει εσύ !
-Όχι ρε πού..τη μου, το αφήσαμε στην προβλήτα;
Το τι αλληλομπινελίκι έπεσε... δε χρειάζεται να το γράψω (να είμαστε και σεμνοί)!
Με τα πολλά αποφασίζουμε να μείνουμε εκεί, δε μπορούσαμε να κάνουμε κι αλλιώς, περιμένοντας κάποιος χριστιανός να περάσει και να μας δώσει λίγο βενζίνη για το γυρισμό.
Ετοιμάσαμε τις αρματωσίες και ξεκινήσαμε την καθετή, ώσπου μετά από αρκετή ώρα και ενώ δεν εμφανιζόταν κανένας να μας απαλλάξει από το άγχος του πώς θα επιστρέψουμε, με την άκρη του ματιού μου βλέπω μια τεράστια σκιά μέσα στο νερό, να πλησιάζει τη βάρκα μας.Ένας ξιφίας γύρω στα 2 μέτρα μήκος, άρχισε να περιτριγυρίζει τη βάρκα μας.Εμείς, σαστισμένοι με γουρλωμένα τα μάτια
, δε πιστεύαμε σ'αυτό που βλέπαμε.Τα πόδια μας τρέμανε και η αδρεναλίνη είχε ξεφύγει τελείως.Περνούσε από κάτω μας και το ραχιαίο του πτερύγιο "έγλυφε" την καρίνα της βάρκας.Για "εργαλείο" εναντίον ξιφία, ούτε λόγος αν υπήρχε στη βάρκα μέσα (μπιτόνι-σχοινί-καμάκι), εδώ είχαμε ξεχάσει τη βενζινη
( ε,ρε ψαράδες να σου πετύχουν!).Άντε και να'χαμε κάτι, πώς θα αντιμετωπίζαμε αυτό το θερίο;Αρκεστήκαμε να το χαζεύουμε κάνοντας το σταυρό μας μην αρχίσει και κάνει τη βάρκα σουρωτήρι
.Δεν κράτησε πάνω από 1-2 λεπτά, αλλά σε μας φάνηκαν ώρες, μέχρι να αρχίσει να απομακρύνεται σιγά σιγά.Επειδή τέτοιο θέαμα δε θα ξαναβλέπαμε, αλλά μας έτρωγε κι ο κώ..ς μας, αποφασίσαμε να το ακολουθήσουμε λίγο ακόμη, σηκώνοντας την άγκυρα κι ο Θεός βοηθός.Στα 300-400 μέτρα περίπου από το σημείο που ήμασταν, άρχισε αργά αργά να βυθίζεται και να εξαφανίζεται μέσα στο γαλάζιο της θάλασσας.Και τώρα; Σηκώνουμε το κεφάλι κοιτάζοντας γύρω γύρω μπας και δούμε κανέναν
για...βενζίνη ! Προς καλή μας τύχη, βλέπουμε ένα χριστιανό στο μισό μίλι περίπου μακριά από μας και ακόμη πιο μακριά από την ακτή. Αποφασίζουμε να βάλουμε πλώρη προς τα εκεί, με την ευχή να έχει λίγες "σταγόνες¨και για μας.Το πολύ-πολύ θα τον παρακαλούσαμε
να μας ρυμουλκήσει, όταν θα έφευγε.
Ευτυχώς το ρίσκο μας βγήκε σε καλό.
Φτάνοντας κοντά του:
-Καλησπέρα (εμείς)
-Γεια σας παιδιά (αυτός)
-Μήπως σας βρίσκεται λίγη βενζίνη;(του εξηγήσαμε του ανθρώπου τι μας συνέβει).
-βρε παιδιά, να σας δώσω λίγη βενζίνη, αλλά μήπως σας βρίσκεται λίγο νερό; Ξέχασα να φέρω πάνω στη φούρια μου και έχω κορακιάσει τόσες ώρες εδώ.Ήμουν έτοιμος να φύγω τώρα.
-Από νερό, έχουμε πλεόνασμα, ευχαρίστως!
Έτσι ανταλλάξαμε 1.5 λίτρο νερό με 3 λίτρα βενζίνη.Ευχαριστημένος αυτός που ξεδίψασε και έκατσε κι άλλο να συνεχίσει το ψάρεμά του, ανακουφισμένοι και μεις, που επιτέλους έληξε η αγωνία μας για τον τρόπο που θα επιστρέφαμε κι αν...
Ηθικό δίδαγμα:
Πάντα να φέρεται μαζί σας μια φωτογραφική μηχανή...2η φορά δε θα σας κάνουν τη χάρη να σας επισκεφτούν τέτοιου είδους πανέμορφα πλάσματα.