Γαρίδα...Ζωντανός σύμμαχος

Το κείμενο έχει μεταφερθεί από το παλιό ψάρεμα και περιέχει τα πάντα για την γαρίδα ως δόλωμα.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Οι περισσότεροι παράκτιοι ψαράδες που ασχολούνται με τις διάφορες τεχνικές ψαρέματος ,είναι σίγουρο ότι επιθυμούν σε κάθε τους εξόρμηση να έχουν πληθώρα δολωμάτων .

Γνωρίζοντας σαφώς το πλεονέκτημα που τους δίνει στο ψάρεμα η δυνατότητα της επιλογής ,η μεγάλη ποικιλία καθώς και η ποιότητα των δολωμάτων, οι ψαράδες εφοδιάζονται με διαφόρων ειδών δολώματα…

 

Αμερικάνικα σκουλήκια γεμάτα αίμα, ζηλευτά μονοδόλια και μάνες που μυρίζουν ιώδιο ,γυαλιστεροί φαραώ σεβαστού μεγέθους ,όλα τους ζωντανά με κύριο χαρακτηριστικό, που αποτελεί και το μεγάλο τους ατού ,την κινητικότητα.

Όλοι λίγο – πολύ ξέρουμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στο ψάρεμα το ζωντανό δόλωμα, αλλά και πώς αυξάνονται κατακόρυφα οι πιθανότητες προσέλκυσης και σύλληψης ενός καλού ψαριού ,όταν το δόλωμα κινείται πάνω στο αγκίστρι . Αυτή η κίνηση του δολώματος ,σε συνδυασμό με την απελευθέρωση των διάφορων υγρών του , το κάνει να “δουλεύει” …όπως λέμε εμείς οι ψαράδες.

Αναμφισβήτητα το κόστος αυτών των δολωμάτων δεν είναι μικρό και αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι μας.

Ένας από τους κυριότερους λόγους ο οποίος παίζει ρόλο στην υψηλή τιμή αυτών των δολωμάτων ,είναι η δυσκολία σύλληψης τους ή η εισαγωγή τους από το εξωτερικό. Αν και τα ντόπια δολώματα αποδίδουν καλύτερα από τα εισαγόμενα, δεν είναι πάντα εφικτό να τα έχουμε στη διάθεσή μας λόγω πολλών παραγόντων όπως η εποχή, οι καιρικές συνθήκες και η ευαισθησία τους.

Σίγουρα κατά καιρούς έχουμε ψαρέψει με τα περισσότερα από τα δολώματα που κυκλοφορούν ευρέως στην αγορά και έχουμε κάνει τις διαπιστώσεις μας βγάζοντας τα συμπεράσματά μας.

Είναι όμως καλό ,να δοκιμάζουμε και δολώματα τα οποία δεν πωλούνται ,αλλά υπάρχουν σε αφθονία στις περιοχές που ψαρεύουμε.

Είναι γνώριμα σε όλα τα ψάρια της περιοχής και συμπεριλαμβάνονται στις διατροφικές τους ανάγκες ,τις προτιμήσεις και τις συνήθειες.

Τα περισσότερα από αυτά είναι γνωστά σε αρκετούς ερασιτέχνες παράκτιους ψαράδες και κυρίως τους παλαιότερους.

Διάφοροι ζωντανοί οργανισμοί ,αναπόσπαστο κομμάτι του θαλάσσιου κόσμου ,εάν χρησιμοποιηθούν σαν ζωντανό δόλωμα ,μπορεί να αποδώσουν τα μέγιστα και να μας χαρίσουν πολλά και ποιοτικά ψάρια .

Ένα από τα καλύτερα ζωντανά δολώματα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και μάλιστα σε πολλές τεχνικές ψαρέματος, είναι η γνωστή σε όλους μας ΓΑΡΙΔΑ .

 

 

 

ΓΑΡΙΔΑ (γενικά)

 

Που την βρίσκουμε και πως την πιάνουμε.

 

Σίγουρα μπορείς να γεμίσεις πολλές σελίδες εάν αποφασίσεις να γράψεις για αυτό το υπέροχο πλάσμα της θάλασσας .

Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως ο σκοπός μας είναι το ψάρεμα και θα επικεντρωθούμε σε αυτό. Κάποια γενικά πράγματα όμως είναι απαραίτητα να αναφερθούν.

Η γαρίδα ανήκει στα Μαλακόστρακα στην ομάδα των Καρκινοειδών.

Τρέφεται με θαλάσσιους μικροοργανισμούς και ζωοπλαγκτόν και έχει χρώμα τεφρό ή προσαρμόζεται στα χρώματα του περιβάλλοντος στο οποίο ζει.

Το σώμα της καλύπτεται και προστατεύεται από έναν σκληρό εξωσκελετό.

Στο κεφάλι της έχει δύο σύνθετα μάτια και τις κεραίες ,ενώ στην μυϊκή κοιλιά της υπάρχουν τα “προσαρτήματα” (μοιάζουν με μικρά πτερύγια) που της δίνουν την κολυμβητική της ικανότητα , και 5 ζεύγη αρθρωτά πόδια .

Τις γαρίδες τις συναντάμε σε ποτάμια ,σε λιμάνια μεγάλα και μικρά, σε μαρίνες, σε φυσικούς και τεχνητούς κυματοθραύστες και σε βραχώδεις ακτές όπου σχηματίζονται μικροί κολπίσκοι. Στις βραχώδεις ακτές ,η παρουσία τους 4-5 μέρες μετά από μια δυνατή φουρτούνα θεωρείται δεδομένη.

Οι πληθυσμοί τους στα μικρά ποτάμια και ειδικά κοντά στα σημεία που καταλήγουν στην θάλασσα και χαρακτηρίζονται από την παρουσία βλάστησης (καλάμια κ.λ.π), είναι τεράστιοι.

Κάποιο βράδυ που θα αποφασίσετε να ψαρέψετε σε κάποιο λιμάνι ή προβλήτα, ανάψτε το φακό σας και κάντε ένα περίπατο καταμήκος του λιμενοβραχίονα.

Εάν σκύψετε λίγο προς τη θάλασσα και φέξετε τον ντόκο ,είναι πολύ πιθανό να δείτε μερικές πορτοκαλοκόκκινες έντονα φωτεινές τελείτσες .

Είναι γαρίδες μικρού μεγέθους .

Αυτή η έντονη φωτεινότητα που έχουν τα μάτια τους, οφείλεται στην αντανάκλαση του φωτός επάνω τους.

Αυτό το χαρακτηριστικό που έχουν οι γαρίδες, μας δίνει το πλεονέκτημα να μπορούμε να τις εντοπίσουμε εύκολα τις βραδινές ώρες ,διότι λόγω του διαφανούς χρώματος του σώματός τους ,ο εντοπισμός και ιδιαίτερα η σύλληψη τους κατά την διάρκεια της ημέρας ,γίνεται αρκετά δύσκολα.

Τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο στις βραχώδεις ακτές ,διότι ο χώρος είναι περιορισμένος για εμάς αλλά όχι και για τις γαρίδες που έχουν πολλές επιλογές για να κρυφτούν ,όπως οι τρύπες βράχων οι μεγάλες πέτρες.

Στα λιμάνια και τις μαρίνες τα πράγματα είναι ευκολότερα και γι’ αυτόν το λόγο θα αναφερθούμε περισσότερο στη σύλληψή της γαρίδας σε αυτά τα σημεία.

Μία απόχη με μικρό μάτι διχτιού αλλά με κοντάρι τουλάχιστον 1,5 μέτρο ,ένας απλός φακός κεφαλής και ένα μικρός κουβάς γεμάτος νερό ,είναι τα 3 πράγματα που χρειαζόμαστε για να μαζέψουμε το ζωντανό μας δόλωμα.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως ,καταμήκος του λιμενοβραχίονα και πάνω στον ντόκο ,συνήθως υπάρχουν γαρίδες. Κάθονται ακίνητες και μάλιστα πολύ κοντά στην επιφάνεια του νερού.

Το πιθανότερο ,είναι να τις βρίσκουμε μία-μία καθώς προχωράμε και ίσως πετύχουμε δύο ή και τρεις σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους.

Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα σημεία που μπορούν να χαρακτηριστούν ως σημεία “κλειδιά” ,όπου εκεί οι γαρίδες εντοπίζονται ευκολότερα και μάλιστα σε μεγάλους αριθμούς.

Τα σχοινιά τα οποία βρίσκονται για πολύ καιρό μέσα στη θάλασσα και για τον λόγο αυτό “έχουν πιάσει χόρτο” όπως συνηθίζουμε να λέμε ,αποτελούν πόλο έλξης για τις γαρίδες.

Τα μισοβυθισμένα ελαστικά των αυτοκινήτων που είναι δεμένα στους λιμενοβραχίονες και χρησιμοποιούνται για την προστασία των σκαφών ,στο εσωτερικό τους φιλοξενούν πολλές γαρίδες και οι πλατφόρμες που παραμένουν στα λιμάνια για πολύ καιρό είναι επίσης ένα από τα αγαπημένα τους σημεία.

 

 

 

Στην πλατφόρμα

 

Μέσα στο λάστιχο

 

Σε όποιο σημείο και εάν εντοπίσουμε γαρίδες ,θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η σύλληψη τους δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα.

Δεν αρκεί ένα απλό απόχιασμα για να καταφέρουμε να πιάσουμε μία γαρίδα αφού με ένα ή δυο τινάγματα της ουράς της την τελευταία στιγμή, καταφέρνει να απομακρυνθεί από το άνοιγμα της απόχης μας ,κάνοντας μας πραγματικά να απορήσουμε ,ψάχνοντας την λίγο αργότερα μέσα σε αυτήν.

Ο καλύτερος τρόπος για να πιάσουμε μια γαρίδα ,είναι να γονατίσουμε στο τσιμέντο και αφού βάλουμε την απόχη στο νερό σε μεγάλη απόσταση από πίσω της να την πλησιάσουμε σιγά –σιγά χωρίς να κάνουμε θόρυβο.

Όταν η απόχη έχει φτάσει σε απόσταση μερικών εκατοστών από την γαρίδα, με μία γρήγορη και αποφασιστική κίνηση ,κολλάμε την απόχη στον ντόκο και τραβάμε προς τα πάνω.

Η επιτυχία είναι σχεδόν βέβαιη.

Προσέξτε : Μην χρησιμοποιείτε ποτέ φακούς με ιδιαίτερα δυνατό φωτισμό.

Ενοχλεί τις γαρίδες και της κάνει να απομακρύνονται. Εξ’ άλλου δεν χρειάζεται ιδιαίτερα δυνατός φωτισμός ,διότι και το παραμικρό φως κάνει τα μάτια της γαρίδας να λάμπουν .

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ,δεν θα τις αναζητήσετε ποτέ αφού έχει σηκωθεί το φεγγάρι !

Με κάποιον παράξενο τρόπο ,οι γαρίδες γνωρίζουν ότι στο φως είναι άμεσα εκτεθειμένες στους κινδύνους ,όπως είναι τα ψάρια αν μη τι άλλο ,και λίγη ώρα μετά την ανατολή του φεγγαριού ,σχεδόν εξαφανίζονται.

Τα πράγματα δυσκολεύουν για εμάς ,όταν οι βλέψεις μας στρέφονται στα μεγαλύτερα άτομα του είδους.

Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα θαλάσσια θηράματα ,έτσι και οι μεγαλύτερες γαρίδες είναι πολύ πιο δύσκολες στη σύλληψη τους από τις μικρές .

Σπάνια θα τις βρούμε στο ντόκο του λιμενοβραχίονα και στα άλλα σημεία που αναφέραμε ,τουλάχιστον σε εμφανή θέση και ακόμα πιο δύσκολα θα καταφέρουμε να τις βάλουμε μέσα στην απόχη.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων, μόλις αντιληφθούν τον φως του φακού ,κρύβονται ανάμεσα στις πέτρες ή πηγαίνουν σε μεγαλύτερο βάθος.

Υπάρχει όμως ένας τρόπος να πιάσουμε μεγάλες γαρίδες αλλά και μικρές και μάλιστα πιο εύκολα από ότι με την απόχη και αυτός είναι ο Κιούρτος .

Ο κιούρτος για τις γαρίδες είναι μία απλούστατη κατασκευή την οποία μπορεί να φτιάξει ο καθένας με τα υλικά και τον τρόπο που περιγράφουμε παρακάτω : Χρειαζόμαστε ένα άδειο μπουκάλι νερού του 1,5 λίτρου ,τέσσερεις συνδετήρες μεγάλου μεγέθους και ένα κομμάτι λεπτού σχοινιού.

Αφού κόψουμε το επάνω μέρος του μπουκαλιού όπως φαίνεται στην φωτογραφία ,κάνουμε σε αυτό μια κάθετη τομή μέχρι το στόμιο.

Το επόμενο βήμα είναι να προσαρμόσουμε στα πλάγια του μπουκαλιού το λεπτό σχοινί ή κάποια χοντρή πετονιά.

Αφού βάλουμε μέσα στον κιούρτο μας κάποιο ψαροδόλι (σαρδέλα π.χ) ,γυρίζουμε το επάνω μέρος ανάποδα και το σταθεροποιούμε με τους συνδετήρες στο άλλο κομμάτι του μπουκαλιού .

Καλό θα ήτανε με μία καρφίτσα να κάνουμε μερικές τρυπούλες περιμετρικά στον πάτο του μπουκαλιού, για να διαχέεται περισσότερο η μυρωδιά από το δόλωμα που έχουμε βάλει μέσα.

Τέλος ,γεμίζουμε τον κιούρτο μας με νερό ώστε να μπορεί να βυθιστεί, και είναι πανέτοιμος να ψαρέψει.

Μπορούμε να τον κρεμάσουμε σε σημεία που ξέρουμε ότι υπάρχουν γαρίδες (σαν και αυτά που αναφέραμε) και μετά από μερικές ώρες να τον σηκώσουμε ,να αφαιρέσουμε το επάνω μέρος και να μαζέψουμε τις γαρίδες από μέσα.

Τα καλύτερα αποτελέσματα θα τα έχετε βραδινές ώρες και με δολώματα που έχουν έντονη μυρωδιά χωρίς όμως να δημιουργούν θολούρα .

Μην βάλετε λοιπόν ποτέ κανένα είδος μαλάγρας μέσα στον κιούρτο σας .

 

 

Πως την συντηρούμε

 

Είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσουμε της γαρίδες μας ζωντανές μετά τη σύλληψη τους.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ,είναι απαραίτητο να έχουμε πάντα μαζί μας ένα κουβά με νερό για να τις βάζουμε μέσα και μάλιστα χρειάζεται να κλείνουμε πάντα το καπάκι διότι πολύ εύκολα αναπηδούν με την βοήθεια της ουράς τους και βγαίνουν απ’ έξω.

Αυτά κατά την διάρκεια που τις πιάνουμε και εφόσον σκοπεύουμε να τις ψαρέψουμε άμεσα .

Για περαιτέρω συντήρηση ,θα χρειαστούμε ένα δοχείο χωρητικότητας 2-3 λίτρων και οπωσδήποτε οξυγονωτή.

Δεν πρέπει να βάζουμε πολλές γαρίδες στο ίδιο δοχείο γιατί προκαλείται σύγχυση μεταξύ τους.

Καλύτερα να έχουμε 2 ή και 3 δοχεία και να βάζουμε μέχρι και 15 γαρίδες στο καθένα.

Τα δοχεία πρέπει να βρίσκονται σε σκιερό μέρος το καλοκαίρι και να γίνονται συχνές αλλαγές νερού.

Το χειμώνα τα πράγματα είναι ευκολότερα καθώς η συντήρηση γίνεται χωρίς πολλές αλλαγές νερού και διαρκεί πολύ περισσότερο.

Μια παράκληση που θα ήθελα να κάνω ,είναι να μην κρατάτε ποτέ τις γαρίδες οι οποίες έχουν αβγά .

Είναι πολύ εύκολο να τις αναγνωρίσετε από τα δεκάδες χιλιάδες αβγά που βρίσκονται κολλημένα στο κάτω μέρος του σώματός ,ανάμεσα στα πόδια τους .

Επίσης όταν τελειώνουμε το ψάρεμα και έχουν περισσέψει γαρίδες καλό είναι να τις επιστρέφουμε στη θάλασσα αν δεν έχουμε τη δυνατότητα να τις συντηρήσουμε.

Προσέχουμε για να έχουμε λοιπόν.

 

 

Πως την ψαρεύουμε

 

Στην αρχή αυτού του άρθρου αναφερθήκαμε στο σημαντικό ρόλο της κινητικότητας του δολώματός μας.

Η γαρίδα κατατάσσεται πολύ ψηλά στις διατροφικές προτιμήσεις σχεδόν όλων των ψαριών.

Έχει την απαραίτητη κινητικότητα ώστε να προκαλέσει την περιέργεια τους και σε συνδυασμό με τα λαμπερά από την επίδραση του φωτός μάτια της ,γίνεται πραγματικά ένας ζωντανός σύμμαχος στο ψάρεμα μας.

Σαργοί , μελανούρια, μουρμούρες, λαβράκια ,τσιπούρες και πολλά πετρόψαρα ,δηλαδή σχεδόν όλα τα ψάρια ,δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στη γαρίδα.

Λόγω του ότι οι γαρίδες που μπορούμε να μαζέψουμε με έναν από τους τρόπους που αναφέρονται παραπάνω, καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα διαφόρων μεγεθών, μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε σε διάφορες τεχνικές ψαρέματος.

Οι γαρίδες μικρού μεγέθους (3-4εκ), είναι ιδανικό δόλωμα για το ψάρεμα με Εγγλέζικο φελλό .

Υπάρχουν τρεις καλοί τρόποι για να τις δολώσουμε στο αγκίστρι μας. Ο πρώτος τρόπος είναι καλύτερος όταν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε πολύ μικρά αγκίστρια.

Κρατώντας την γαρίδα στα δάχτυλα μας χωρίς να την πιέζουμε ,περνάμε το αγκίστρι στο πίσω μέρος του σώματός της κοντά στην ουρά και το βγάζουμε από μπροστά.

Έπειτα ξαναπερνάμε το αγκίστρι ανάμεσα στα πόδια της γαρίδας και βγάζουμε τον κλέφτη λίγο πριν το κεφάλι.

 

Για Εγγλέζικο

 

Ο δεύτερος τρόπος είναι ίδιος με τον πρώτο με μόνη διαφορά ότι δεν ξαναπερνάμε το αγκίστρι στο σώμα της γαρίδας με αποτέλεσμα αυτή να κινείται πιο ελεύθερα.

Με τον δεύτερο τρόπο μας δίνεται επίσης η δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε μεγαλύτερο νούμερο αγκιστριού.

 

Για όλες τις δουλείες...

 

Ο τρίτος τρόπος γίνεται χωρίς να τραυματίσουμε την γαρίδα, συγκρατώντας το αγκίστρι μας εξωτερικά στο σώμα της, με βοήθεια του ελαστικού νήματος και πάντα προσέχοντας να μην ασκούμε ιδιαίτερη πίεση.

Αυτός ο τρόπος βρίσκει εφαρμογή σε ένα ιδιαίτερο ψάρεμα ,το “κλέφτικο” ,όπως συνηθίζεται να το λέμε εδώ στα νησιά .

Πήρε την ονομασία του από τον τρόπο που “κλέβει” και την παραμικρή υποψία των ψαριών.

Το κλέφτικο ψάρεμα γίνεται με ψιλά εργαλεία ,και χωρίς μολύβια.

Το δόλωμα το οποίο ακολουθεί την κίνηση των ρευμάτων, κατεβαίνει σιγά-σιγά προς το βυθό ξεγελώντας και τα πιο πονηρά ψάρια.

Ψαρεύοντας με αυτόν τον τρόπο στα λιμάνια και ειδικά παράλληλα με τον ντόκο, σημείο όπου όπως προείπαμε συχνάζουν οι γαρίδες (με αποτέλεσμα τα ψάρια να τις αναζητούν εκεί) ,η σύλληψη μεγάλων μελανουριών είναι συχνό φαινόμενο.

Τα λαβράκια και οι σαργοί είναι επίσης συχνά θηράματα σε αυτό το πραγματικά πονηρό ψάρεμα.

Οι γαρίδες μεσαίου μεγέθους , (6-7 εκ) μπορούν να μας χαρίσουν πανέμορφα ψάρια με την τεχνική του casting αλλά και με αυτήν του απίκο.

Για την τεχνική του casting θα προτιμήσουμε τον πρώτο από τους τρόπους που περιγράψαμε για να δολώσουμε την γαρίδα μας ,γιατί μόνο έτσι το δόλωμα μας θα αντέξει το σοκ της βολής.

 

 

Για Casting και απίκο

 

Εάν πάλι σκοπεύουμε να ψαρέψουμε σε κοντινές αποστάσεις με χαλαρές βολές, μπορούμε να επιλέξουμε όποιον από τους τρεις τρόπους θέλουμε.

Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και με την τεχνική του απίκο, ψαρεύοντας βέβαια με αγκίστρι και όχι με σαλαγκιά.

 

 


No Internet Connection