ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΛΑΚΗ...

Λοιπον, μιλαμε για το 1985, Σεπτεμβρης και ειμαστε στην Ανδρο με τον φιλο μου το Μιχαλακη. Χονδρη φουρτουνα δερνει την ανατολικη πλευρα του νησιου και μεσα σε ενα απογευμα αποφασισαμε οτι μια επισκεψη στους γκρεμους της πουντας ηταν μια καλη ευκαιρεια να χτυπησουμε χονδρα και να θεραπευσουμε λιγακι την αψαρια που ανεξηγητα μας εδερνε εδω και 10 μερες....

Τρελλοι γαρ, ξεραμε και θελαμε να ειμαστε στο σημειο μας με το ξημερωμα.
Αυτο ειναι αδυνατον, ειπαμε στην αρχη.
Προσβαση μονο απο την στερια διοτι η θαλασσα εβγαζε φιδια.
Πως ομως να πλησιασεις και να περπατησεις μεσα στην νυχτα στα κατσαβραχα?
Μιχαλακη αδυνατον, ασε ρε κωστα και ειναι δυνατον, καταληξαμε οτι θα πηγαιναμε στο σημειο απο το προηγουμενο απογευμα και θα ψαρευαμε/κοιμομασταν σε αντισκηνο μεχρι να μας βρει το ξημερωμα στην θεση μας.
Αλλωστε ημασταν και μπαιλντισμενοι απο την κουραση της μερας και δεν στοχευαμε τοσο σε νυχτερι.....
Για να καταλαβουμε καλα ολοι τι εννοω θεση μας, να πω οτι ηταν ενας βραχος γυρω στα 5 μετρα πανω απο την επιφανεια με μαλλον μικρο πλατο (καθιστικο αν προτιματε) με προσβαση απο διαραχο και γκρεμο μαλλον ζορικο....
Γιατι σωνει και καλα εκει? Γιατι ετυχε και ο δικος μου παππους και ο δικος του να ψαρευουν στο ιδιο μερος πολλα χρονια πριν και μας ειχαν γανωσει το κεφαλι για τις επιτυχιες τους. Εκει λοιπον οπου λογω φυσικης διαμορφωσης ηταν χωρος συγκεντρωσης λεοντων αποφασισαμε να επαναλαβουμε παλαια κατορθωματα.
Εχει μπολικη προετοιμασια μια τετοια ιστορια αλλα αυτο ειναι το λιγοτερο...
Αγριο μερος και αν και εξοικιωμενοι με τα φρυγανα και τα γκρεμνα και τα γλυστριματα μια μικρη εστω τρομαρα μας εδερνε. Που ομως να το παραδεχτουμε?
Φτασαμε αργα το απογευμα στο σημειο μετα απο κουραση. Απο το αυτοκινητο στο σημειο ειναι περπατημα και μπουσουλημα καπου 20 λεπτα φορτωμενοι με ολα τα εργαλεια και κυριως την μαλαγρα που ηταν ενας γκαζοντενεκες απο μιγμα σπιτικων παστων και σαπιων ψαριων. Ασηκωτο το ατιμο........
Στησαμε το αντισκηνο και τσεκαραμε τα νερα. Οχι πολυ θολουρα δυστυχως....
Με τα καλαμακια και τους μηχανισμους φερναμε μελανουρια και σαργους και σαλπες ριχνοντας στις αφρουδιες των υφαλων στα 30-40 μετρα. Προς το νυχτωμα
αρχισαν να χτυπανε κεφαλοι, αργοτερα δε μουγκρια οποτε πηγαμε για υπνο για να ειμαστε ξημερωματα σε θεση μαχης.....ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ εκεινη την νυχτα.
(αυτο οχι τυχαιο αφου κοιταξαμε να γκρεμοτσακιστουμε μεν αλλα με τις καλυτερες
δυνατες συνθηκες).
Το ξημερωμα τα απικο δεθηκανε με σχοινια στα βραχια και πεσανε και τα 4 καλαμια/μηχανισμοι κι αυτα δεμενα απο το κατω μερος με ειδικα καρφια γαιδουρια που μπηξαμε απο βραδυς στο βραχο με το σφυρι (αλλα βαρη αυτα...). Τα καλαμια και κυριως τα απικα δεθηκανε γιατι ειμασταν ψηλα και τα οκαδιαρικα εως 2 κιλα που χτυπησαν το ξημερωμα επρεπε να μπλοκαρισουν οπως κανει ο τερματοφυλακας με την μπαλα, παρατοντας το καλαμι να πεσει (δεμενο βεβαια.....).
Αν καποιος μεχρι τωρα δεν εχει καταλαβει την ατμοσφαιρα που περιγραφεται εδω
λυπαμαι αλλα δεν ξερω πως να μεταδωσω αλλιως την αγριαδα, τον κινδυνο και την τρελλα μας.....
Συμφωνα με τις ρησεις των παππουδων τα ξημερωματα η θολουρα επεστρεψε και αρχισε το ελα να δεις. Η αληθεια ειναι οτι παρακουοντας τους μεντορες μας ειχαμε πολλα καλαμια μαζι και τα ριχναμε ταυτοχρονα οποτε χτυπαγανε και τα ψαρια ταυτοχρονα και εμεις τρελλαθηκαμε ταυτοχρονα και τετοιο πραμα δεν εχω ξαναζησει
ποτε......Με τους μηχανισμους αρχισαν τα βραχωματα..........τα απικα με μυτες σαν δακτυλο χονδρες πηραν φωτια.........ξεραμε απο πριν τι περιπου θα χτυπαγε αλλα αλλο ειναι να λες χτυπαει ενας 2κιλος σαργος η μια 3κιλη σαλπα η ενας 3 κιλος κεφαλος κι αλλο να πεφτουν ολα αυτα μαζι ....πολλα...να μην ξερεις ποιο να τραβηξεις,ποιο να μπλοκαρεις και αντε να δουμε......
Η ιστορια κρατησε καπου 2-2,5 ωρες και δεν αντεχαμε αλλωστε και πιο πολυ.
Τα ψαρια πολλα και μεγαλα,αλλο προβλημα αυτο μετα στο κουβαλημα παλι πισω στο αυτοκινητο. Ζημιες επισης ειχαμε αρκετες οπως 2 σπασμενα καλαμια, ενα μηχανισμο με σπασμενη αντιστροφη, απο αρματωσιες επισης πολλη φυρα,αλλα αυτα δεν νοιαζουν και τοσο....
Φορτωμενοι σαν τα γαιδουρια και λαχανιασμενοι φτασαμε στο αυτοκινητο και μετα απο λιγη ωρα και στο σπιτι. Φυσικα και εισπραξαμε τα σχετικα μπραβο απο τους μεντορες που καμαρωναν σαν τα γυφτικα σκερπανια για τα εγγονια....
Αλλα παιδια δεν νομιζω οτι θα το ξαναεκανα..........τρομερη κουραση, μεγαλο ρισκο
τραυματισμου η και θανατου, το μονο καλο εως ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ το τρομερο ψαρεμα με την αισθηση οτι σου επιτιθενται ταυτοχρονα κι απο παντου καλα και μεγαλα ψαρια.

Αυτη την ιστορια να μου επιτρεψετε να την αφιερωσω στον φιλο και αδελφο μου Μιχαλακη ο οποιος φυσικα δεν μπορει να την διαβασει αλλα τι να διαβασει αφου τα εζησε....

ΥΓ : Ο Μιχαλακης ειναι συνομιλικος μου και μετα απο ενα τροχαιο ατυχημα τo 1990 εχει χασει την οραση του. Στο μερος αυτο δεν ξαναπηγα.... ΑΓΝΩΣΤΟ ας μενει κι ας στοιχιωνει εκει στην ερημια του και στις κυμματαρες του.....

COSTASANDROS


No Internet Connection